W latach 1843-46 w czasie budowy kolei, w jednej z piaskowni odkryto duży cmentarz z urnami, pochodzący z epoki brązu.

W 1896/97 na tym zniszczonym cmentarzu zostały przeprowadzone prace wykopaliskowe, znaleziono tam bardzo bogate dodatki na przykład: ostre lance, tarcze, szydła, gwoździe, miecze obosieczne, grzebienie rogowe i dużo innych różnorodnych rzeczy.

W 1925 roku dokonano historycznego odkrycia z epoki żelaza .

W dniu 17.11.1934 r. na ul. Podmiejskiej koło Groszowic były prowadzone przez dr. Raschke prace wykopaliskowe, podczas których odkryto całe „pola urnowe” z dobrze zachowanymi naczyniami. Chodzi o znaleziska z epoki brązu, ludu szkieletowo - urnowego, który prawdopodobnie należał do plemienia indogermańskiego. Pochodzili oni z czasów od 12.- 6. stulecia przed narodzeniem Chrystusa. Znalezione w wiosce „pola urnowe” również wskazują na groby z tego okresu. Zniszczony niemiecki cmentarz pochodził z 2.-4. stulecia po Chrystusie. W jego obrębie znaleziono przedmioty z okresu kamienia jak np. trzon, grot strzały i prawdopodobnie pochodzą z końca okresu kamiennego, mają więc około 8000 lat.
Jest pewne, że obręb ten był również zamieszkany w młodszej epoce kamienia. Znaleziska te znajdują się w muzeum we Wrocławiu, Opolu i Raciborzu. Rok wcześniej na Oderstrasse /obecnie ulica Jana Augustyna/ znaleziono dwa dobrze zachowane szkielety, których wieku nie można było ustalić.

W latach 1957 - 1958 około 250 m na wschód od koryta Odry, na nieznacznym wzniesieniu, górującym nad doliną rzeki, obecnie w miejscu nieczynnego kamieniołomu odkryto cmentarzysko szkieletowe płaskie z okresu X - XI wieku. Odkryto 39 grobów szkieletowych oraz około 20 zniszczonych przed rozpoczęciem badań wykopaliskowych. Pochówki występowały na głębokości 35-85 cm w jamach grobowych w kształcie prostokąta oraz owalu. Pochowano w nich, spośród rozpoznanych, 9 osobników płci żeńskiej i 13 płci męskiej. Większość szkieletów skierowana była czaszkami na zachód, pozostałe na wschód. Wiek najstarszych spośród pochowanych osobników przekraczał 50 lat. Z wyposażenia znaleziono: kaptorgę z brązu, 3 kabłączki ze srebra i 19 z brązu o średnicy 1,2 cm, paciorek ze srebra, 6 paciorków z bursztynu i glinki, 4 paciorki szklane i 2 kolie złożone łącznie z 32 paciorków ze szkła, bursztynu i glinki, dzwoneczek z brązu, pierścionek z brązu i taśmy metalowej, 3 noże żelazne, 4 krzesiwa i szydło z żelaza, wiadro z drewna, 3 bliżej nieokreślone przedmioty z żelaza, a poza grobami naczynie gliniane.

W roku 1964 na polu Anny Kotuli naprzeciw śluzy na Odrze D. Woźniak prowadził prace wykopaliskowe, w wyniku których ustalono iż była to osada z okresu wczesnośredniowiecznego. Jako inwentarz odnotowano cztery paleniska oraz ułamki naczyń glinianych. Zbiory znajdują się w Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.

W roku 1972 na prawobrzeznej terasie Odry, przy drodze do Groszowic w kierunku Odry oraz około 1,5 km na północny zachód od kościoła, kilkadziesiąt metrów od koryta Odry prowadzono badania powierzchniowe na terenie dawnych osad, których chronologia sięga V-X, X-XII wieku. Znaleziono wówczas kilka ułamków naczyń ręcznie lepionych oraz obtaczanych.